۶ شهریور ۱۳۹۰

قناری‌های غمگين در نم باران، نام ديگری دارند.

**********************************************

دلت که بگیره نمی تونی سیگارت رو با خیال راحت روشن کنی. دیروز پچ پچ بوده که پشت ساختمون چند تا ته سیگار دیدن. فکر کردم سر یا دست بریده ای دیدن که این همه شوکه شدن. املت درست کردم. بعد یه روز گرسنگی املت سوخته هم می چسبه. هر لقمه رو که می خورم صورت یه بچه سیاه سوخته میاد جلو چشمم که باباش امروز غروب دم پارک پای یه تلفن عمومی شماره ی خونه رو گرفته بود و گوشی رو داده بود دستش. اون ور تر بساط دست فروشیشون پهن بود. معلوم بود خونه ی اون ها به اندازه ی یک کشور دیگه تو همسایگی شرق ما دور هست. باید خیلی خوشبخت بود که تو اون غروب بارونی و قشنگ یک بهونه ی شادی داشت. خونه ی من هم نزدیک شده. خیلی. چند رو ز دیگه می بینمشون و خوشحالم که مثل قبل با من خوب هستند. باید خیلی خوشبخت باشی اگر شاد بودنت در گرو حضور هیچ غریبه ای نباشه.